Kapasiti penyejukan pemampat separa hermetik pada asasnya dipengaruhi oleh sifat termodinamik bahan pendingin yang digunakan. Ciri-ciri ini termasuk takat didih penyejuk, kapasiti haba tentu, haba pendam pengewapan, dan ciri suhu tekanan. Sebagai contoh, penyejuk dengan takat didih yang lebih rendah boleh menyerap lebih banyak haba pada suhu yang lebih rendah, meningkatkan kesan penyejukan. Sebaliknya, penyejuk dengan kapasiti haba tentu yang lebih tinggi boleh memindahkan lebih banyak tenaga, sekali gus memberi kesan kepada kapasiti penyejukan keseluruhan sistem. Sifat intrinsik bahan pendingin menentukan jumlah haba yang diserap semasa penyejatan dan dibebaskan semasa pemeluwapan, yang secara langsung mempengaruhi kapasiti penyejukan pemampat.

Hubungan antara tekanan dan suhu untuk penyejuk tertentu memberi kesan ketara kepada prestasi penyejukan pemampat. Bahan penyejuk yang berbeza beroperasi secara optimum pada tekanan yang berbeza untuk mencapai kesan penyejukan yang diingini. Bahan penyejuk yang memerlukan tekanan operasi yang lebih tinggi boleh mengakibatkan penggunaan tenaga yang meningkat tetapi berpotensi kapasiti penyejukan yang lebih tinggi, bergantung pada reka bentuk pemampat. Sebaliknya, penyejuk yang beroperasi pada tekanan yang lebih rendah mungkin lebih cekap tenaga tetapi boleh mengakibatkan kapasiti penyejukan yang lebih rendah jika pemampat tidak dioptimumkan untuk keadaan tersebut. Reka bentuk pemampat mesti serasi dengan ciri tekanan-suhu bahan pendingin untuk mengekalkan operasi yang cekap dan berkesan.

Kecekapan isipadu merujuk kepada nisbah isipadu sebenar bahan pendingin yang dipam oleh pemampat kepada isipadu teori yang boleh dipam. Kecekapan ini dipengaruhi oleh saiz molekul dan ketumpatan bahan pendingin. Pemampat lazimnya direka bentuk dengan mengambil kira penyejuk tertentu, dan apabila penyejuk yang berbeza digunakan, perubahan ketumpatan dan struktur molekul boleh membawa kepada variasi dalam jumlah penyejuk yang dialihkan setiap kitaran. Bahan pendingin dengan ketumpatan yang lebih rendah boleh mengurangkan kecekapan isipadu, dengan itu mengurangkan kapasiti penyejukan. Sebaliknya, bahan pendingin dengan ketumpatan yang lebih tinggi boleh meningkatkan kecekapan isipadu, dengan syarat pemampat mampu mengendalikan tekanan dan suhu yang berkaitan.

Kecekapan penyejukan ialah ukuran keberkesanan penyejuk boleh memindahkan haba dalam sistem penyejukan. Bahan penyejuk dengan sifat pemindahan haba yang lebih baik boleh menyerap dan membebaskan haba dengan lebih cekap semasa kitaran penyejukan. Kecekapan ini dipengaruhi oleh faktor seperti kekonduksian terma dan haba tentu bahan pendingin. Bahan penyejuk dengan kekonduksian terma yang tinggi dan haba tentu boleh meningkatkan proses pertukaran haba, membawa kepada kapasiti penyejukan yang lebih tinggi. Sebaliknya, jika penyejuk mempunyai sifat pemindahan haba yang lemah, kapasiti penyejukan pemampat mungkin berkurangan, walaupun sistem direka bentuk dengan baik.

Nisbah mampatan ialah nisbah tekanan nyahcas kepada tekanan sedutan dalam pemampat. Nisbah ini penting kerana ia menentukan kerja yang mesti dilakukan oleh pemampat untuk memampatkan bahan pendingin daripada keadaan tekanan rendah, suhu rendah kepada keadaan tekanan tinggi dan suhu tinggi. Bahan penyejuk yang berbeza memerlukan nisbah mampatan yang berbeza untuk mencapai kesan penyejukan yang sama. Nisbah mampatan yang lebih tinggi selalunya menunjukkan lebih banyak kerja dan input tenaga, berpotensi meningkatkan kapasiti penyejukan tetapi pada kos kecekapan dan peningkatan haus pada pemampat. Bahan pendingin yang beroperasi dengan cekap pada nisbah mampatan yang lebih rendah mungkin memberikan prestasi yang seimbang dengan penggunaan tenaga yang lebih rendah, tetapi ini sangat bergantung pada aplikasi khusus dan reka bentuk pemampat.

Unit Pemeluwapan Selari Pemampat Semi Hermetik